Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba. Tamen a proposito, inquam, aberramus.

Sed cum ea, quae praeterierunt, acri animo et attento
intuemur, tum fit ut aegritudo sequatur, si illa mala sint,
laetitia, si bona.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi
oratio longa videri potest.

Bork

Cave putes quicquam esse verius.

Hunc vos beatum;

Cum autem in quo sapienter dicimus, id a primo rectissime dicitur.

Magna laus.

An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Levatio igitur vitiorum magna fit in iis, qui habent ad virtutem progressionis aliquantum. Duo Reges: constructio interrete. Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Illi enim inter se dissentiunt.

1. Piso, familiaris noster, et alia multa et hoc loco Stoicos irridebat: Quid enim?
2. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora.
3. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur.
4. Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.

• Quid igitur, inquit, eos responsuros putas?
• Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse.
• Quid enim ab antiquis ex eo genere, quod ad disserendum valet, praetermissum est?
• Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?

Ergo ita: non posse honeste vivi, nisi honeste vivatur?

Non est enim vitium in oratione solum, sed etiam in moribus. Quod vestri non item.

Habebat tamen rationem valitudinis: utebatur iis exercitationibus, ut ad cenam et sitiens et esuriens veniret, eo cibo, qui et suavissimus esset et idem facillimus ad concoquendum, vino et ad voluptatem et ne noceret.