Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ratio enim nostra consentit, pugnat oratio. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Septem autem illi non suo, sed populorum suffragio omnium nominati sunt. Bork

Videamus igitur sententias eorum, tum ad verba redeamus.
Superiores tres erant, quae esse possent, quarum est una sola defensa, eaque vehementer.
Non est igitur voluptas bonum.
Sed haec nihil sane ad rem;

Perfecto enim et concluso neque virtutibus neque amicitiis
usquam locum esse, si ad voluptatem omnia referantur, nihil
praeterea est magnopere dicendum.

Itaque dicunt nec dubitant: mihi sic usus est, tibi ut opus
est facto, fac.

Duo Reges: constructio interrete.

Conferam avum tuum Drusum cum C. Quamquam haec quidem praeposita recte et reiecta dicere licebit. Nec vero alia sunt quaerenda contra Carneadeam illam sententiam. Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.

Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.
Quae cum essent dicta, finem fecimus et ambulandi et disputandi.
Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere.
Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia.

Optime, inquam.: Si de re disceptari oportet, nulla mihi tecum, Cato, potest esse dissensio.
Bork: Numquam hoc ita defendit Epicurus neque Metrodorus aut quisquam eorum, qui aut saperet aliquid aut ista didicisset.
Bork: Non enim ipsa genuit hominem, sed accepit a natura inchoatum.
Bork: Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio.

Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Quis suae urbis conservatorem Codrum, quis Erechthei filias non maxime laudat? -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi. Ratio quidem vestra sic cogit. Sic enim censent, oportunitatis esse beate vivere. Minime vero, inquit ille, consentit.

Quo modo igitur evenit, ut hominis natura sola esset, quae hominem relinqueret, quali oblivisceretur corporis, quae summum bonum non in toto homine, sed in parte hominis poneret?