Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit?

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Luxuriam non reprehendit, modo sit vacua infinita cupiditate et timore. Hoc sic expositum dissimile est superiori. Duo Reges: constructio interrete. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas? Et quidem illud ipsum non nimium probo et tantum patior, philosophum loqui de cupiditatibus finiendis. Sed mehercule pergrata mihi oratio tua. His singulis copiose responderi solet, sed quae perspicua sunt longa esse non debent.

Tollit definitiones, nihil de dividendo ac partiendo docet, non quo modo efficiatur concludaturque ratio tradit, non qua via captiosa solvantur ambigua distinguantur ostendit;

Quid de Pythagora?: Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Bork: Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Efficiens dici potest.: Vide, ne magis, inquam, tuum fuerit, cum re idem tibi, quod mihi, videretur, non nova te rebus nomina inponere.

Ne tum quidem te respicies et cogitabis sibi quemque natum
esse et suis voluptatibus?

Quid in isto egregio tuo officio et tanta fide-sic enim
existimo-ad corpus refers?

An dubium est, quin virtus ita maximam partem optineat in rebus humanis, ut reliquas obruat?
Ego vero isti, inquam, permitto.
Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest.

His similes sunt omnes, qui virtuti student levantur vitiis, levantur erroribus, nisi forte censes Ti.
Et quidem iure fortasse, sed tamen non gravissimum est testimonium multitudinis.
A quibus propter discendi cupiditatem videmus ultimas terras esse peragratas.
Praeterea et appetendi et refugiendi et omnino rerum gerendarum initia proficiscuntur aut a voluptate aut a dolore.
Graece donan, Latine voluptatem vocant.

Facit enim ille duo seiuncta ultima bonorum, quae ut essent vera, coniungi debuerunt;

Atque his de rebus et splendida est eorum et illustris oratio. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse.

In qua si nihil est praeter rationem, sit in una virtute finis bonorum; Ne in odium veniam, si amicum destitero tueri. Nam quid possumus facere melius? Quorum altera prosunt, nocent altera. Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Mihi, inquam, qui te id ipsum rogavi?