Quicquid porro animo cernimus, id omne oritur a sensibus;
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Duo Reges: constructio interrete. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Beatus sibi videtur esse moriens. Respondent extrema primis, media utrisque, omnia omnibus. At iam decimum annum in spelunca iacet. Quia nec honesto quic quam honestius nec turpi turpius. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Aut haec tibi, Torquate, sunt vituperanda aut patrocinium voluptatis repudiandum.
Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Ergo, si semel tristior effectus est, hilara vita amissa est? Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas. Quis negat? Tollenda est atque extrahenda radicitus. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Tuum credibile? Qua ex cognitione facilior facta est investigatio rerum occultissimarum. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles?
- Tria genera bonorum;
- Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
- Quo modo?
- Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam.
- Scrupulum, inquam, abeunti;
- Itaque et manendi in vita et migrandi ratio omnis iis rebus, quas supra dixi, metienda.
- Avaritiamne minuis?
- Hunc ipsum Zenonis aiunt esse finem declarantem illud, quod a te dictum est, convenienter naturae vivere.
- Negare non possum.
- Habent enim et bene longam et satis litigiosam disputationem.
- Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem.
- Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
- Aliter homines, aliter philosophos loqui putas oportere?
- Huic mori optimum esse propter desperationem sapientiae, illi propter spem vivere.
- Istam voluptatem perpetuam quis potest praestare sapienti?
- Universa enim illorum ratione cum tota vestra confligendum puto.
- Si verbum sequimur, primum longius verbum praepositum quam bonum.
- An me, inquis, tam amentem putas, ut apud imperitos isto modo loquar?
- Ille incendat?
- Is es profecto tu.
At iam decimum annum in spelunca iacet. Atque haec coniunctio confusioque virtutum tamen a philosophis ratione quadam distinguitur. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat? Te ipsum, dignissimum maioribus tuis, voluptasne induxit, ut adolescentulus eriperes P. Ego vero volo in virtute vim esse quam maximam; Graece donan, Latine voluptatem vocant.
Ratio ista, quam defendis, praecepta, quae didicisti, quae probas, funditus evertunt amicitiam, quamvis eam Epicurus, ut facit, in caelum efferat laudibus. Fortasse id optimum, sed ubi illud: Plus semper voluptatis?