Tubulum fuisse, qua illum, cuius is condemnatus est rogatione, P.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An me, inquam, nisi te audire vellem, censes haec dicturum fuisse? Duo Reges: constructio interrete. Sunt enim quasi prima elementa naturae, quibus ubertas orationis adhiberi vix potest, nec equidem eam cogito consectari. Vidit Homerus probari fabulam non posse, si cantiunculis tantus irretitus vir teneretur; Quod cum accidisset ut alter alterum necopinato videremus, surrexit statim. Eam si varietatem diceres, intellegerem, ut etiam non dicente te intellego; Hoc est non modo cor non habere, sed ne palatum quidem. Expressa vero in iis aetatibus, quae iam confirmatae sunt. Ut pulsi recurrant? Ergo omni animali illud, quod appetiti positum est in eo, quod naturae est accommodatum. Quid ergo attinet dicere: Nihil haberem, quod reprehenderem, si finitas cupiditates haberent? Cur iustitia laudatur?

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit ille, tibi non vera videantur.

Cupiditates non Epicuri divisione finiebat, sed sua satietate.

Fatebuntur Stoici haec omnia dicta esse praeclare, neque eam causam Zenoni desciscendi fuisse. Sed ut iis bonis erigimur, quae expectamus, sic laetamur iis, quae recordamur. Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat? Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio. Summum ením bonum exposuit vacuitatem doloris; Et quod est munus, quod opus sapientiae? Ad corpus diceres pertinere-, sed ea, quae dixi, ad corpusne refers? Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Bork Ita graviter et severe voluptatem secrevit a bono.

Rapior illuc, revocat autem Antiochus, nec est praeterea, quem audiamus. Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Nihil acciderat ei, quod nollet, nisi quod anulum, quo delectabatur, in mari abiecerat. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Erit enim instructus ad mortem contemnendam, ad exilium, ad ipsum etiam dolorem. Ergo infelix una molestia, fellx rursus, cum is ipse anulus in praecordiis piscis inventus est? Ecce aliud simile dissimile. Quamquam id quidem licebit iis existimare, qui legerint. Cur fortior sit, si illud, quod tute concedis, asperum et vix ferendum putabit? Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus.

Bork: Ita fit ut, quanta differentia est in principiis naturalibus, tanta sit in finibus bonorum malorumque dissimilitudo.
Stoicos roga.: Fortitudinis quaedam praecepta sunt ac paene leges, quae effeminari virum vetant in dolore.
Quare attende, quaeso.: Cyrenaici quidem non recusant;
Bork: Quasi ego id curem, quid ille aiat aut neget.
ALIO MODO.: Faceres tu quidem, Torquate, haec omnia;

Tu autem negas fortem esse quemquam posse, qui dolorem malum
putet.

Ut necesse sit omnium rerum, quae natura vigeant, similem
esse finem, non eundem.

Iam enim adesse poterit.
Nihil opus est exemplis hoc facere longius.
Cuius ad naturam apta ratio vera illa et summa lex a philosophis dicitur.

Isto modo ne improbos quidem, si essent boni viri.
Re mihi non aeque satisfacit, et quidem locis pluribus.