Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Nummus in Croesi divitiis obscuratur, pars est tamen divitiarum. Hoc ipsum elegantius poni meliusque potuit. Atqui perspicuum est hominem e corpore animoque constare, cum primae sint animi partes, secundae corporis. Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant. Minime vero, inquit ille, consentit. Duo Reges: constructio interrete. Tecum optime, deinde etiam cum mediocri amico. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Unum nescio, quo modo possit, si luxuriosus sit, finitas cupiditates habere.
- Bork
- Quorum omnium quae sint notitiae, quae quidem significentur rerum vocabulis, quaeque cuiusque vis et natura sit mox videbimus.
- Bork
- Laboro autem non sine causa;
- Falli igitur possumus.
- Primum divisit ineleganter;
- Quibusnam praeteritis?
- Stulti autem malorum memoria torquentur, sapientes bona praeterita grata recordatione renovata delectant.
- Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.
- Quae similitudo in genere etiam humano apparet.
- Quos nisi redarguimus, omnis virtus, omne decus, omnis vera laus deserenda est.
- In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
- -, sed ut hoc iudicaremus, non esse in iis partem maximam positam beate aut secus vivendi.
- Hoc etsi multimodis reprehendi potest, tamen accipio, quod dant.
- Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.
- Quae quidem vel cum periculo est quaerenda vobis;
Quare si potest esse beatus is, qui est in asperis reiciendisque rebus, potest is quoque esse.
Et nemo nimium beatus est; Non enim in selectione virtus ponenda erat, ut id ipsum, quod erat bonorum ultimum, aliud aliquid adquireret. Nec enim, omnes avaritias si aeque avaritias esse dixerimus, sequetur ut etiam aequas esse dicamus. In parvis enim saepe, qui nihil eorum cogitant, si quando iis ludentes minamur praecipitaturos alicunde, extimescunt. Ergo adhuc, quantum equidem intellego, causa non videtur fuisse mutandi nominis. Et nemo nimium beatus est; Ad eas enim res ab Epicuro praecepta dantur. Non quam nostram quidem, inquit Pomponius iocans; Bestiarum vero nullum iudicium puto. Sed eum qui audiebant, quoad poterant, defendebant sententiam suam. Aliter enim nosmet ipsos nosse non possumus.
Itaque mihi non satis videmini considerare quod iter sit naturae quaeque progressio. Quorum altera prosunt, nocent altera. Cui Tubuli nomen odio non est? Quem si tenueris, non modo meum Ciceronem, sed etiam me ipsum abducas licebit. Quam si explicavisset, non tam haesitaret.
Atque ut reliqui fures earum rerum, quas ceperunt, signa commutant, sic illi, ut sententiis nostris pro suis uterentur, nomina tamquam rerum notas mutaverunt. Ius autem, quod ita dici appellarique possit, id esse natura, alienumque esse a sapiente non modo iniuriam cui facere, verum etiam nocere.