Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Sin eam, quam Hieronymus, ne fecisset idem, ut voluptatem illam Aristippi in prima commendatione poneret. Sed quid attinet de rebus tam apertis plura requirere? Duo Reges: constructio interrete. Quid enim est a Chrysippo praetermissum in Stoicis? Nam si beatus umquam fuisset, beatam vitam usque ad illum a Cyro extructum rogum pertulisset. Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est? Hoc enim identidem dicitis, non intellegere nos quam dicatis voluptatem. Ita enim se Athenis collocavit, ut sit paene unus ex Atticis, ut id etiam cognomen videatur habiturus. At habetur! Et ego id scilicet nesciebam! Sed ut sit, etiamne post mortem coletur? Sin aliud quid voles, postea. Deinde disputat, quod cuiusque generis animantium statui deceat extremum.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit
ille, tibi non vera videantur.

-delector enim, quamquam te non possum, ut ais, corrumpere,
delector, inquam, et familia vestra et nomine.

Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Quo modo autem optimum, si bonum praeterea nullum est?
Dolor ergo, id est summum malum, metuetur semper, etiamsi non aderit;

Eorum enim est haec querela, qui sibi cari sunt seseque diligunt.
Quae quidem res efficit, ne necesse sit isdem de rebus semper quasi dictata decantare neque a commentariolis suis discedere.
Quid est, quod ab ea absolvi et perfici debeat?
Apparet statim, quae sint officia, quae actiones.
Quis Aristidem non mortuum diligit?
Si enim non fuit eorum iudicii, nihilo magis hoc non addito illud est iudicatum-.

Bork: Quid, si etiam iucunda memoria est praeteritorum malorum?
Bork: Ergo opifex plus sibi proponet ad formarum quam civis excellens ad factorum pulchritudinem?
Numquam facies.: Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest.
Bork: Immo vero, inquit, ad beatissime vivendum parum est, ad beate vero satis.
Quibusnam praeteritis?: Sed erat aequius Triarium aliquid de dissensione nostra iudicare.
Bork: Nam si quae sunt aliae, falsum est omnis animi voluptates esse e corporis societate.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant. Nullum inveniri verbum potest quod magis idem declaret Latine, quod Graece, quam declarat voluptas. Oratio me istius philosophi non offendit; Nihil enim iam habes, quod ad corpus referas; In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. At cum de plurimis eadem dicit, tum certe de maximis. Prodest, inquit, mihi eo esse animo.

Itaque nostrum est-quod nostrum dico, artis est-ad ea principia, quae accepimus. Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis. Cetera illa adhibebat, quibus demptis negat se Epicurus intellegere quid sit bonum. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono. Atqui, inquam, Cato, si istud optinueris, traducas me ad te totum licebit. Qui non moveatur et offensione turpitudinis et comprobatione honestatis?

Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.