Vide, quantum, inquam, fallare, Torquate.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Consequens enim est et post oritur, ut dixi. Quoniam, si dis placet, ab Epicuro loqui discimus. Quia dolori non voluptas contraria est, sed doloris privatio. Duo Reges: constructio interrete. Quarum ambarum rerum cum medicinam pollicetur, luxuriae licentiam pollicetur. Sic enim maiores nostri labores non fugiendos tristissimo tamen verbo aerumnas etiam in deo nominaverunt. Equidem e Cn.

Aeque enim contingit omnibus fidibus, ut incontentae sint. Non autem hoc: igitur ne illud quidem. Non quaero, quid dicat, sed quid convenienter possit rationi et sententiae suae dicere. Quae tamen a te agetur non melior, quam illae sunt, quas interdum optines. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Sed in rebus apertissimis nimium longi sumus.

Cur igitur, inquam, res tam dissimiles eodem nomine appellas?
Roges enim Aristonem, bonane ei videantur haec: vacuitas doloris, divitiae, valitudo;

Cum id fugiunt, re eadem defendunt, quae Peripatetici, verba.

Negabat igitur ullam esse artem, quae ipsa a se proficisceretur; Me igitur ipsum ames oportet, non mea, si veri amici futuri sumus. Tu enim ista lenius, hic Stoicorum more nos vexat. Eam tum adesse, cum dolor omnis absit; Tum ille timide vel potius verecunde: Facio, inquit. Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere. Cave putes quicquam esse verius. Itaque contra est, ac dicitis;

Quod enim ne vivus quidem, inquit, diutius sentire poterat, quam dum fruebatur, quo modo id potuit mortuo permanere?

Tu quidem reddes;: Quid ei reliquisti, nisi te, quoquo modo loqueretur, intellegere, quid diceret?
At certe gravius.: At quicum ioca seria, ut dicitur, quicum arcana, quicum occulta omnia?
Praeteritis, inquit, gaudeo.: In eo enim positum est id, quod dicimus esse expetendum.
Bork: Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas?
Certe non potest.: Nondum autem explanatum satis, erat, quid maxime natura vellet.
Bork: Qui potest igitur habitare in beata vita summi mali metus?
Bork: Quis animo aequo videt eum, quem inpure ac flagitiose putet vivere?

Quos ille, di inmortales, cum omnes artus ardere viderentur,
cruciatus perferebat! nec tamen miser esse, quia summum id
malum non erat, tantum modo laboriosus videbatur;

Honesta oratio, Socratica, Platonis etiam.

Haec bene dicuntur, nec ego repugno, sed inter sese ipsa pugnant.
In quibus doctissimi illi veteres inesse quiddam caeleste et divinum putaverunt.
Mihi vero, inquit, placet agi subtilius et, ut ipse dixisti, pressius.
Quid de Platone aut de Democrito loquar?
Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum.
Nam Metrodorum non puto ipsum professum, sed, cum appellaretur ab Epicuro, repudiare tantum beneficium noluisse;
Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.