Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Quid adiuvas? Hoc est non dividere, sed frangere. Duo Reges: constructio interrete. Nos vero, inquit ille; Sed haec nihil sane ad rem; Qui est in parvis malis.

Bork: Haec para/doca illi, nos admirabilia dicamus.
Poterat autem inpune;: Ubi ut eam caperet aut quando?
Quid enim?: Qui si ea, quae dicit, ita sentiret, ut verba significant, quid inter eum et vel Pyrrhonem vel Aristonem interesset?
Bork: Iis igitur est difficilius satis facere, qui se Latina scripta dicunt contemnere.
Bork: Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae.
Sedulo, inquam, faciam.: Deque his rebus satis multa in nostris de re publica libris sunt dicta a Laelio.

Quae hic rei publicae vulnera inponebat, eadem ille sanabat.
Illis videtur, qui illud non dubitant bonum dicere -;
Quae cum ita sint, effectum est nihil esse malum, quod turpe non sit.
Quod cum ille dixisset et satis disputatum videretur, in oppidum ad Pomponium perreximus omnes.

Tantaque est vis talibus in studiis, ut eos etiam, qui sibi
alios proposuerunt fines bonorum, quos utilitate aut
voluptate dirigunt, tamen in rebus quaerendis explicandisque
naturis aetates contenere videamus.

Nisi autem rerum natura perspecta erit, nullo modo poterimus
sensuum iudicia defendere.

Si qua in iis corrigere voluit, deteriora fecit.

Res enim se praeclare habebat, et quidem in utraque parte.
Quia voluptatem hanc esse sentiunt omnes, quam sensus accipiens movetur et iucunditate quadam perfunditur.
Scisse enim te quis coarguere possit?
Etsi ea quidem, quae adhuc dixisti, quamvis ad aetatem recte isto modo dicerentur.
Quando enim Socrates, qui parens philosophiae iure dici potest, quicquam tale fecit?

Atqui reperies, inquit, in hoc quidem pertinacem; Duo enim genera quae erant, fecit tria. Quid, cum fictas fabulas, e quibus utilitas nulla elici potest, cum voluptate legimus? Qui ita affectus, beatum esse numquam probabis; Sed finge non solum callidum eum, qui aliquid improbe faciat, verum etiam praepotentem, ut M.

Eadem fortitudinis ratio reperietur. Habes, inquam, Cato, formam eorum, de quibus loquor, philosophorum. Videsne, ut haec concinant? Hoc loco tenere se Triarius non potuit. Sed audiamus ipsum: Compensabatur, inquit, tamen cum his omnibus animi laetitia, quam capiebam memoria rationum inventorumque nostrorum. Hoc non est positum in nostra actione. Sed quoniam et advesperascit et mihi ad villam revertendum est, nunc quidem hactenus; Primum in nostrane potestate est, quid meminerimus?